دریغ از روزهای رفته

با تیر و کمان کودکی امدر کوچه باغ های قدیمی در انبوه درختان باران خوردهسینه گنچشکی را نشانه گرفته بودم          که ...عاشق تو شدم ( . . . . . )گنجشک به شانه ام نشستو من ...شکارچی ماهری شدماز آن پس ... دریغ از روزهای رفته...